IJsland is geweldig. Het land is ruig, wild en mooi; je voelt echt de kracht van de natuur. Maar het is niet gemakkelijk om te reizen, vanwege het barre weer en het beperkte (zon)licht in de winter. IJsland is vrij duur, van hotels tot eten tot ervaringen. Zorg dus dat je geniet van je bezoek!
Hoe geduldig ben jij? Ik vind het vreselijk als dingen niet snel genoeg gaan…. Is geduld een ‘schone zaak’ zoals weleens gezegd wordt? Of is het juist goed om sneller te willen? Hier in Puglia word ik tijdens de bouw, waar ik inmiddels middenin WOON, dagelijks geconfronteerd met situaties waarbij geduld word gevraagd. Bouwvakkers komen te laat, of juist veel eerder dan afgesproken, of komen helemaal niet. Materiaal wordt veel te laat geleverd. Leveranciers kunnen het adres niet vinden, maar nemen niet de moeite om te bellen of de Google maps locatie, die ik altijd meestuur, te bekijken. Mijn buurman Mario, die mijn tiny house bouwt, moet steeds vaker om me lachen, als ik even snel iets wil doen, wat natuurlijk nooit zo werkt. Hij zegt dan “Esther, je moet geduld leren hebben. Zo gaat dat hier..” En ja, misschien ben ik daarom ook wel in Puglia terecht gekomen, om dat te leren. Maar mijn drive naar efficiency wordt wel op de proef gesteld. Wat is belangrijker? Efficiency, of je relaxed voelen?
Werken op vakantie, of vakantie tijdens je werk. ’Workation’ is eigenlijk een samenvoeging van de woorden work en vacation. Er wordt ook wel eens over remote werken gesproken. Daar wordt mee bedoeld: niet op kantoor werken; dat kan dus ook thuis zijn. De betekenis van een workation is dat je zowel weg bent van kantoor en weg van huis.
De afgelopen maand was een chaos van verplaatsingen. Van Amsterdam naar Italië, via vrienden in Portugal naar Miami en met diverse stops weer terug naar Italië, waar ik nog steeds in een Airbnb verblijf, omdat mijn huisje nog niet klaar is. Onrustig, maar ik weet dat er binnenkort rust komt; als ik in mijn Tiny House kan en dat kan gaan inrichten. Het einde is in zicht. Ondertussen heb ik via WhatsApp dagelijks contact met een vriendin in Hawaii die tijdelijk homeless is. Er is een huizencrisis omdat sinds corona veel Amerikanen van het vaste land naar de eilanden zijn verhuisd, waardoor zowel koop- als huur huizen niet te vinden of niet te betalen zijn. Mijn vriendin leeft in haar auto en staat compleet in de overlevingsstand, zonder uitzicht op beter. Een aantal coaching klanten staan op het punt om hun huis op te geven en in een camper op reis te gaan en ondernemer te worden. Hoewel dat voor hen een bewuste keuze is, geeft dat ook stress. Dat alles zet aan tot denken. Wat betekent een (t)huis? Is dat een fysieke plek? Is het ‘where the heart is’? Is het waar je laptop automatisch de WiFi herkent? Deze maand een aantal overpeinzingen, zodat jijzelf kunt bepalen wat (t)huis voor jou betekent.
Iedereen smult altijd van die programma’s waarin Nederlanders met een romantisch idee naar het buitenland vertrekken om daar een bouwval op te knappen. Ze hebben vaak geen idee waar ze aan beginnen en spreken soms zelfs de taal niet. En nu ga ik zelf, met een auto volgeladen, op weg naar Puglia, Italië... Om daar de komende 9 maanden, wellicht langer, te gaan wonen en drie bouwprojecten te begeleiden. Gelukkig spreek ik nu al redelijk Italiaans, maar er zijn volop uitdagingen. Mijn belangrijkste vraag op dit moment is echter meer persoonlijk: reis ik ergens naartoe, of wil ik ergens van weg? Beide spelen mee. Ik wil weg van de messy relatiebreuk in Amsterdam (de 'conscious uncoupling' bleek helaas toch niet zo conscious te gaan...) en in stilte mijn ‘wonden likken’ op mijn landje in Italië. Maar ik wil ook echt DAAR zijn, bij mijn olijfbomen, van ze genieten zo lang dat kan en met al mijn energie en vindingrijkheid proberen ze te redden. Een nieuwe basis bouwen, wortelen, ZIJN. Een plek creëren waar ook anderen kunnen ‘landen’. Reis je met me mee?
Toen ik er achter kwam dat de olijfbomen op mijn TinyTrullo landje besmet zijn met het dodelijke Xylella virus in de hoop dat ik een oplossing kon vinden. Veel mensen reageerden betrokken, anderen kwamen met mogelijke oplossingen en sommigen hielpen door een olijfboom te adopteren. Die adopties helpen om de diverse experimenten te financieren. Wat is er tot nu toe gebeurd?
Ik ben altijd al anders geweest. Veel alleen. Een denker. Ik heb me niet altijd begrepen gevoeld. Heb nooit echt ergens bij gehoord. Nergens bij willen horen. Misschien maakte ik dat mezelf wel wijs omdat ik er niets van snapte, al die sociale dingen en hoe mensen met elkaar omgaan. Door de jaren heen leerde ik de ‘codes’, maar ze voelden altijd vreemd voor mij, alsof ik spelregels leerde voor en spel dat ik helemaal niet wilde spelen. Als ik probeerde net zo te zijn als anderen voelde ik me niet happy en bovendien lukte het toch niet om hierin te blenden. Later ontdekte ik hoe ik van mijn anders zijn juist mijn kracht kon maken. Nu kan ik volledig mijn unieke zelf zijn. Veel bijzondere mensen hebben zich toen ze jong waren (en vaak nu nog) buitenbeentjes gevoeld. Wat als we dat niet langer als een ‘handicap’ zien, maar juist de kracht daarvan ontdekken en leren inzetten? In deze Inspiratie Shot wat tips, die ook handig kunnen zijn voor de kinderen om ons heen (and ons 'inner child').
Mijn afgelopen drie maanden waren hectisch. Ik kreeg corona, één van mijn vaders care takers vertrok plotseling, ik moest het einde van een gecompliceerde jarenlange relatie verwerken, raakte mijn koffer met AL mijn kleding kwijt en vond uit dat mijn olijfbomen zijn besmet met een dodelijke ziekte. Daarbij bleef ik problemen houden met mensen die ik via een agency inhuurde en moest voor de vijfde keer(!) een aantal projecten overdragen. Er waren natuurlijk ook leuke dingen; ik kocht nóg een appartement in Italië, begon heel voorzichtig een nieuwe relatie en genoot van twee feestjes voor mijn verjaardag. Ondertussen ging mijn werk als boek-schrijf-coach ook gewoon door en hielp ik vier mensen om hun boek af te maken. En dat alles terwijl ik door 10 landen reisde op 3 continenten, 4 retreats organiseerde, 2 conferenties bezocht en 2 bouwprojecten in Italië begeleidde. Dit was zelfs voor mij best veel binnen drie maanden tijd! Hoe houd je je energie constant terwijl alles om je heen verandert? In deze inspiratie shot een aantal tips.
Conscious uncoupling is een nieuwe, meer bewuste manier om je relatie te beëindigen. Je gaat van het ‘verhaal’-niveau naar de helikopterview. Zo wordt niet alleen gekeken naar de reden waarom de relatie eindigt, maar vooral ook naar de mooie herinneringen en ervaringen. De relatie wordt eer aan gedaan door te proberen wrok om te zetten in wijsheid en geleerde lessen. Het gaat om hoe te genezen, reflecteren en verder te gaan op de vriendelijkste en meest productieve manier die mogelijk is. Je kunt dit samen met je ex doen, maar als die niet mee wil werken, kun je het ook alleen doen.
Toen ik mijn olijfboomgaard in Puglia kocht, had ik natuurlijk wel de verhalen gehoord over de dodelijke bacterie Xylella, die in het zuiden van Italie alle olijfbomen al heeft gedood. Maar iedereen in mijn buurt zei/hoopte dat het zo’n vaart niet zou lopen, het was nog ver weg, er werd vast een oplossing voor gevonden. Ik besloot de locals te volgen, mijn kop in het zand te steken en te genieten van mijn prachtige olijfbomen.