Mijn 13 meest memorabele lezingen

Onvergetelijke ervaringen uit de 25-jarige carrière van een inspirerende spreker

Ik ben al meer dan 25 jaar motivational speaker. Elk van de 1000 keynotes en 2 TEDx speeches was speciaal. Ofwel vanwege de locatie (Qatar, Zuid-Afrika, Litouwen, New York, in een dierentuin, in het geldmuseum) of vanwege de speciale connectie die ik had met het publiek (ondernemers, reizigers, professionele vrouwen, gesluierd of niet).

Ik koester de berichten die mensen me daarna stuurden; hoe mijn verhaal hun leven daadwerkelijk veranderde, hen motiveerde om hun baan op te zeggen, ondernemer te worden of een andere belangrijke levensbeslissing te nemen na het horen van mijn toespraak.

Sommige evenementen staken er echt bovenuit. In deze blog deel ik enkele van mijn meest memorabele evenementen, bloopers en tips voor sprekers aan het einde.

1. Een nieuwe definitie van ‘Succes’ aan de Nyenrode Business Universiteit

Mijn universiteit, Nyenrode, nodigde succesvolle alumni uit om een toespraak te houden voor hun internationale MBA-studenten over wat succes betekent. De meesten van mijn voorgangers verschenen in de collegezaal in driedelige pakken, ogenschijnlijk rijk en succesvol. Ik besloot dat mijn verhaal anders moest zijn. Dus trok ik een trainingspak aan…

Ik vroeg mijn publiek van jonge MBA-studenten: “Wat betekent succes? Is het nog meer geld? Een mooie titel? Een luxe auto? Of is het iets anders?” Ik deelde dat ik mijn succes als locatie-onafhankelijke ondernemer meet in vrijheid. Ik reis, bepaal waar ik wil werken, met wie, en wanneer, en ik kies wat voor kleding ik wil dragen. Ik hoef er niet succesvol of rijk uit te zien om te laten zien dat ik succesvol ben.

Door in een trainingspak te verschijnen, bood ik de studenten een ander perspectief op wat ze zouden moeten nastreven en benadrukte ik het belang van authenticiteit.

2. Betaald worden in tickets voor een teambuilding evenement in Zuid-Afrika voor KLM EMEA

Ik werd uitgenodigd door KLM om een teambuilding evenement te organiseren in Zuid-Afrika voor hun managementteam uit de EMEA-regio. De dag was gevuld met verschillende activiteiten en ik had een fantastische tijd door op meerdere manieren bij te dragen. Ik gaf een presentatie, een workshop en leidde energizer sessies om iedereen betrokken te houden.

Het hoogtepunt van het evenement was dat mijn betaling in de vorm van vliegtickets kwam, en een speciale frequent flyer status, een uniek voorrecht voor een digital nomad.

3. Onverwachte onderbrekingen tijdens een TEDx-talk op Curaçao

Als spreker zijn hoogwaardige video’s van je evenementen cruciaal. Ik had veel video’s van Nederlandse evenementen, maar toen ik werd uitgenodigd om een TEDx-talk te geven op Curaçao, in de Nederlandse Caraïben, was ik verheugd om eindelijk een professionele video van een Engelstalig evenement te krijgen. Ik deed extra mijn best, bracht mijn verhaal en het publiek was enthousiast. Halverwege mijn toespraak ging er echter buiten vuurwerk af. En niet zomaar vuurwerk—het waren luide, dreunende explosies.

Het publiek begon om zich heen te kijken, zichtbaar geïrriteerd, en mijn verhaal werd onderbroken. Ik besloot het beste van de situatie te maken en integreerde het geluid van het vuurwerk in mijn toespraak. Ik erkende het lawaai, maakte het onderdeel van mijn verhaal en wist de aandacht van het publiek terug te winnen. Maar het vuurwerk ging door, waardoor ik meerdere keren moest schakelen tussen mijn originele verhaal en improvisatie.

Aan het einde van mijn speech realiseerde ik me dat, hoewel de presentatie zelf succesvol was, de video waarschijnlijk verpest was door het achtergrondgeluid. De geluidstechnici bevestigden dat het vuurwerk behoorlijk storend was, maar beloofden hun best te doen om het lawaai te filteren. Uiteindelijk slaagden ze erin, maar de video toonde nog steeds een publiek dat afgeleid leek, alsof mijn verhaal niet boeiend was.

Interessant genoeg, ondanks de uitdagingen, kreeg ik positieve feedback. Mensen gaven aan dat iedereen anders zou zijn gestopt, maar als de ‘No Excuses Lady’ had mijn naam eer aan gedaan en de onderbreking geïntegreerd in mijn presentatie. Ze waren geïnspireerd om levensonderbrekingen niet als obstakels te zien, maar als kansen om je aan te passen en het beste van de situatie te maken. Bekijk mijn TEDx talk hier.

4. Het publiek niet kunnen ‘lezen’ in Qatar

Een vrouwenorganisatie in Qatar nodigde me uit om een lezing te geven voor professionele vrouwen in Doha. Ze wilden ook mijn ‘Wat is jouw droom?’ boeken bestellen, dus ik zorgde ervoor dat ze op het laatste moment gedrukt en geleverd werden in Qatar. Het evenement werd gehouden in een van de mooiste hotels, in een grote balzaal. Toen ik op het podium stond, keek ik uit op een publiek van 300 vrouwen, allemaal elegant gekleed, maar gesluierd, zodat hun gezichten niet zichtbaar waren.

Toen ik mijn toespraak begon, die normaal enthousiaste reacties oproept, was er geen reactie van het publiek. Ik probeerde alle trucjes die ik in mijn twee decennia als spreker had geleerd, maar er kwam nog steeds geen reactie. Sommige vrouwen zaten op hun telefoon, kletsten met elkaar, of staarden wezenloos voor zich uit. Voor het eerst in mijn carrière dacht ik dat mijn motiverende toespraak had gefaald.

Na mijn toespraak liep ik naar de koffietafel, enigszins ontmoedigd. Plotseling vormde zich een rij vrouwen, allemaal wilden ze met me praten. Ze vroegen me om hun boeken te signeren en uitten hun enthousiasme. Ze hielden mijn hand vast, nodigden me uit in hun huizen en deelden hun persoonlijke verhalen.

Ik leerde dat vrouwen in Qatar hun enthousiasme niet tonen in een groepssetting. Ondanks mijn eerste indrukken, was het evenement een groot succes. Ik werd zelfs geïnterviewd voor een lokale krant. Uiteindelijk bleek het een geweldige ervaring, maar dat besefte ik pas toen ik van het podium stapte.

5. De flashy spreker afwijzing

Een keer kreeg ik een telefoontje van een sprekersbureau. Ze vertelden me dat ze me als spreker hadden voorgesteld aan een bank die op zoek was naar een inspirerende spreker voor een evenement. De bank had mijn website bekeken en besloten dat ze me niet wilden omdat ze me ’te flitsend’ vonden. 😉

Dat zegt veel over de banken in die tijd…

6. Een business class ‘taxi service’ voor KLM’s platinum for-life evenement

Ik werd opnieuw uitgenodigd door KLM om te spreken op hun Platinum for Life evenement, waarbij passagiers die tien jaar lang de hoogste platinum status hadden behouden, werden beloond met deze bevoorrechte positie voor het leven. Gezien het belang van deze speciale klanten organiseerde KLM een buitengewoon evenement op hun thuisbasis Schiphol. Twee vliegtuigen werden tijdelijk uit dienst genomen en in een hangar geplaatst met de beste catering en muziek. Deelnemers konden de vliegtuigen bezichtigen, zich verkleden in pilotenuniformen en foto’s maken. Natuurlijk hadden ze een inspirerende spreker nodig met een passie voor reizen, dus namen ze contact met mij op.

Ik was verheugd en vereerd om te accepteren, maar toen ik de datum hoorde, was ik teleurgesteld. Ik zou die datum op Curaçao zijn, waar ik mijn zus en een vriendin ontving. Ik legde dit uit aan KLM, en dat ik graag zou komen spreken, maar dat het ingewikkeld was omdat ik die periode op Curaçao was. KLM reageerde met de legendarische woorden: “Maar wij hebben vliegtuigen…”

Binnen 24 uur werd ik heen en weer gevlogen in KLM Business Class. Mijn status was zo speciaal dat de stewardessen en zelfs de piloten steeds vroegen wie ik was en wat mijn rol was binnen KLM. Ze konden aan de passagierslijst zien dat het iets unieks was. Ik genoot van de luxe reis, kwam uitgerust in Amsterdam aan, gaf mijn speech op het evenement en ontmoette enkele geweldige mensen, waaronder KLM’s directeuren uit Nederland en Frankrijk.

Na het event werd ik teruggevlogen naar Curaçao, opnieuw in Business Class, zodat ik weer tijd kon doorbrengen met mijn familie. Dit maakte de ervaring nog memorabeler.

7. Het podium delen met de Nederlandse Iceman

Tijdens een evenement voor Experis, met veel uitzonderlijke en bekende sprekers, was ik aan de beurt direct na de Iceman, Wim Hof. Zijn stunt bestond uit het zitten in een glazen kooi gevuld met ijsblokken, gekleed in niets anders dan een zwembroek. Hij was van plan om gedurende het hele event die ijzige toestand te blijven, om aan het einde geïnterviewd te worden.

Terwijl hij zich op zijn ijsblok nestelde, begon ik mijn toespraak over het omzetten van obstakels in kansen en het in de praktijk brengen van de ‘No Excuses’ mindset. Al die tijd zat er een man in zwembroek op ijs recht naast me. Deze ongebruikelijke opstelling voegde een uniek en gedenkwaardig element toe aan mijn speech, waardoor het evenement een heel bijzondere sfeer kreeg. Je kunt mijn presentatie hier bekijken.

8. Een event modereren terwijl je de sprekers niet kunt verstaan…

Naast keynote spreker op een event, wordt ik ook vaak gevraagd voor de rol van dagvoorzitter of moderator. Op een dag werd ik uitgenodigd om een liefdadigheidsevenement te leiden waarbij verschillende projecten uit India streden om een prijs. Mij werd verzekerd dat elke Indiase vertegenwoordiger goed Engels sprak en was geïnstrueerd om een pitch van één minuut over hun project te geven. Ik had ook gevraagd om elke deelnemer persoonlijk te ontmoeten voordat het event begon, maar uiteindelijk was er niet genoeg tijd. Mij werd verteld dat ik me geen zorgen hoefde te maken; de deelnemers waren goed voorbereid en geïnstrueerd om beknopte elevator pitches te geven.

Dus gingen we direct het podium op. De eerste Indiase vertegenwoordiger stapte naar voren en begon te spreken. Ik moest wennen aan zijn Indiase accent en dacht: “Is dit nu Engels of niet?” Ik kon geen woord verstaan, behalve “cow.” Het publiek keek me verwachtingsvol aan, dus zei ik: “Dank je wel. Jouw project gaat dus over koeien.” De vertegenwoordiger knikte goedkeurend, maar gaf geen extra informatie, dus ging ik door naar de volgende deelnemer, in de hoop meer inhoud te krijgen.

Tot mijn afgrijzen kon ik de tweede persoon ook niet verstaan. Weer was het enige woord dat ik opving “cows.” Met iedereen die naar mij keek, zei ik: “Ah, dus jouw project gaat ook over koeien. Wat is het verschil tussen jouw project en het eerste?” De reactie was even onbegrijpelijk, en ik moest een verhaal improviseren van het weinige dat ik begreep.

Dit patroon ging door met tien deelnemers. Ik kon slechts een enkel woord van elk opvangen, en mijn brein werkte overuren om een samenhangend verhaal te creëren. Aan het einde was ik zo uitgeput dat ik nauwelijks kon staan. Na het evenement kwamen mensen naar me toe en prezen mijn vermogen om de presentaties te vertalen en te begrijpen. Ze gaven toe dat ze geen woord hadden verstaan, maar zeiden dat ze toch een indruk hadden gekregen van de projecten dankzij mijn ‘vertalingen’.

Tot op de dag van vandaag heb ik geen idee of mijn interpretaties nauwkeurig waren. Maar in ieder geval was het evenement een succes!

9. Misvattingen over Digital Nomads corrigeren voor de overheid van Curaçao

De Minister President van Curaçao nodigde me uit om een presentatie te geven over het leven als digitale nomade en locatie-onafhankelijke ondernemer. Ze overwogen namelijk om een visum voor digital nomads in te voeren, om meer van hen naar het eiland te trekken. Hun veronderstelling klopte echter totaal niet. Ze geloofden dat digital nomads veel geld uitgeven en hadden potentiële inkomsten berekend die het eiland veel rijker zouden maken.

Ik zag het als mijn plicht om hen niet te vertellen wat ze wilden horen, maar wat ze moesten weten. Mijn presentatie legde uit dat een visum voor digital nomads niet noodzakelijkerwijs veel bezoekers zou aantrekken die veel geld uitgeven, maar wel wat bekendheid voor het eiland kon opleveren. Ik benadrukte dat digital nomads worden aangetrokken door goede infrastructuur, veiligheid, betrouwbaar internet en aangename ervaringen, niet door visa.

Het belangrijkste punt van mijn toespraak was deze cruciale aspecten, en het resoneerde goed. De premier bedankte me persoonlijk voor de inzichten die ik had gegeven.

10. Het verrassende telefoontje van een bank

Al 25 jaar word ik als spreker gevraagd voor events via mond-tot-mondreclame en aanbevelingen. Ik ben altijd voorbereid op mensen die contact opnemen met vragen over mogelijke nieuwe en spannende evenementen. Maar soms word ik verrast, en mijn reacties zijn niet altijd perfect.

Een keer kreeg ik een telefoontje van een dame die nogal routineus klonk: “U spreekt met een medewerker van bank XXX, spreek ik met Esther Jacobs?” Het klonk als een verkoopgesprek, dus ik gaf mijn gebruikelijke antwoord: “Ik ben geen klant van jullie, en als je me iets probeert te verkopen, zal dit een heel kort gesprek worden.” Er was stilte aan de andere kant van de lijn.

Toen stamelde de vrouw: “Maar ehhh, we wilden je eigenlijk inhuren voor een lezing.”

11. Geen factuur kunnen sturen voor een lezing voor de Belastingdienst nadat ik was ‘ontslagen’ uit Nederland

Nadat ik tegen mijn zin was uitgeschreven uit Nederland omdat ik volgens de wet te veel reisde, volgde er een reeks problemen. Mijn bedrijf werd uitgeschreven uit de KvK, ik bestond niet meer in het systeem, verloor mijn verzekering en pensioen, mijn bankrekening werd gesloten en mijn telefooncontract werd beëindigd. Er was maar één instantie die volhield dat ik nog steeds een Nederlandse burger was: de Belastingdienst.

Terwijl deze strijd gaande was, vroeg uitgerekend de Belastingdienst of ik een inspirerende lezing kon geven over mijn ervaring. Ik was verbaasd; waren zij niet degenen die mijn leven moeilijk maakten? Maar mij werd verteld dat het een andere afdeling was. Dus stond ik op het podium voor de IT-afdeling van de Belastingdienst en hield mijn toespraak.

Daarna stuurde ik een factuur, maar aangezien mijn bedrijf was uitgeschreven bij de Nederlandse Kamer van Koophandel, kwam deze van een snel opgericht nieuw bedrijf op de Britse Maagdeneilanden. Nog steeds onder mijn eigen naam, volledig transparant, maar zoals verwacht kreeg ik een telefoontje van de administratieafdeling. Ze zeiden dat het een beetje lastig was omdat het Kamer van Koophandel-nummer op de Britse Maagdeneilanden veel langer is dan in Nederland, en hun systeem kon de factuur niet verwerken.

Na een half uur discussie zei de dame aan de telefoon dat ze een oplossing had gevonden. Ze liet simpelweg de laatste paar cijfers van het nummer weg zodat de factuur in hun systeem paste. En zo werd mijn factuur betaald…

Ze liet simpelweg de laatste paar cijfers van het nummer weg zodat de factuur in hun systeem paste. En zo werd ik betaald.

12. De cirkel is rond: een boekpresentatie op het stadhuis van de stad die me niet wilde

De gemeente Amstelveen had mij tegen mijn wil uitgeschreven, waardoor ik al mijn rechten verloor en in een bizarre positie terechtkwam waarin ik officieel niet meer bestond. Ik had alles geprobeerd om weer ingeschreven te worden, maar tevergeefs. Er waren zelfs Kamervragen over mijn zaak, en de regering besloot dat de wet niet bedoeld was voor mensen zoals ik, maar dat de gemeente deze correct had toegepast.
Na jaren van worstelen hiermee, vond ik mijn nieuwe rol als wereldburger en begon ik anderen te helpen meer vrijheid te vinden. Toen ik klaar was om het boek over mijn ervaringen, ‘Handboek voor Wereldburgers’, te presenteren, dacht ik dat het passend zou zijn om de cirkel rond te maken door het te lanceren in het stadhuis van Amstelveen, waar het allemaal begon met de weigering om mijn paspoort te verlengen.
Het was bedoeld als een vredesoffer, maar de burgemeester negeerde de e-mails en brieven die ik stuurde. Uiteindelijk probeerde ik het via een open brief op internet. De burgemeester reageerde, enigszins geïrriteerd, en vroeg waarom ik het ‘nu alweer openbaar moest maken’. Maar uiteindelijk stemden ze schoorvoetend in, zeggend: “Oké, we kunnen dit niet weigeren. Je kunt de boekpresentatie in ons stadhuis doen, maar je moet wel voor de koffie betalen…”
De boekpresentatie een groot succes. Toevallig was er die week een nieuwe burgemeester—een vrouw die mijn boek de avond ervoor had gelezen. Ze schaamde zich diep voor wat er was gebeurd. Terwijl ik het evenement luchtig en vrolijk wilde houden, verontschuldigde zij zich voortdurend voor haar collega’s en over de situatie.
Uiteindelijk heb ik geen rekening voor de koffie ontvangen.

13. Het theater is voor een laatste ‘No Excuses Show’

Jarenlang was ik een vaste gastspreker bij het Stand-Up Inspiration Event in een klein theater in Amsterdam. Mensen werden uitgenodigd om hun verhalen te delen op het podium, en ik had altijd iets te vertellen. Het was een fantastische kans om te interacteren met het publiek en andere sprekers. Deze verhalen werden ook opgenomen, dus ik heb verschillende video’s op YouTube die verschillende invalshoeken laten zien, niet noodzakelijkerwijs voorgeschreven door een klant, bedrijf of organisatie—gewoon leuke verhalen om te vertellen.
Nu ik mijn pensioen plan, heb ik besloten dit nog één keer te doen. Ik wil mijn eigen podium creëren en delen wat ik wil. Daarom zal ik op mijn 55ste verjaardag, 28 juni 2025, mijn eigen (Nederlandse) theatershow hosten: De grote No Excuses Theater Afscheids Show voor een publiek van 1000 mensen. Deze eenmalige voorstelling zal alles bevatten wat ik door de jaren heen op het podium heb gedeeld, samen met onvertelde verhalen, achter-de-schermen momenten en de levenslessen die ik heb geleerd. Het is voor iedereen die een beetje meer No Excuses energie in hun leven wil. Kom je ook?