Nieuw Zeeland

In de zomer van 2003 maakte ik een reis van twee maanden naar Australie, Nieuw Zeeland en Fiji, met een stopover van een paar dagen in Singapore. Hieronder het derde deel van het reisverslag dat ik maakte.

In Auckland, Nieuw Zeeland, werd ik vriendelijk ontvangen door mijn volgende Servas hosts; een wat ouder koppel. Het voelde alsof ik bij ‘opa en oma’ op bezoek was; ik werd echt verwend! Heerlijk om na een paar dagen in overvolle hostels met slingerende stapelbedden, snurkende mensen en vieze badkamers weer in een echt bed te slapen. Een eigen kamer met schone badkamer, helemaal voor mezelf! De buren in de keurige suburb hadden net een motorhome gekocht en ik ging even mee kijken. Net als toen ik voor het eerst in de caravan van Dave stapte, sprak het idee van een ‘klein huisje op wielen’ me meteen aan. Wat heerlijk leek het me om zo te reizen. Maar meestal is dat ontzettend duur, en zeker als je alleen reist.

Ik woon nu dus in mijn eigen, piepkleine campervan. Alles zit erop en eraan: kookstel en alle borden, pannen etc. Banken, tafel, een bed met beddegoed, een gootsteen met ‘running water’, zelfs een kleine garderobekast! Met mijn hosts had ik al groot inkopen gedaan (veel te veel voor 2 weken), zodat ik helemaal ‘self sufficient’ zou zijn.

Helemaal gelukkig reed ik weg van het verhuurbedrijf. Ook al regende het, ik reed met een grote glimlach het onbekende tegemoet. Ik wilde ergens naar een mooie baai in het oosten van het land rijden, maar al die Maori plaatsnamen lijken zo op elkaar, en richtingsgevoel heb ik ook al niet, zodat ik uiteindelijk ergens in het noorden bij een schiereiland ben aangekomen… Maar dat maakt niet uit, want het is hier ook mooi!!!

De campsite was helaas gesloten, maar op weg daar naartoe was ik langs een parkeerplaats met toiletten gekomen, waar je gratis mag camperen. Dus 10 kilometer over een onverharde weg teruggereden, geparkeerd en er helemaal klaar voor … Toen kwam ik erachter dat de toiletten met een groot hangslot op slot zaten… en natuurlijk niemand in de omgeving te bekennen… dat was dus een interessante kennismaking met de natuur!!!

Om mijn eerste avond gepast te vieren, had ik lekker Italiaans eten gekocht en wilde ik een fles wijn opentrekken die ik (heel vriendelijk) bij de huur van de camper had gekregen. Hmmmm, wat rode wijn door de pastasaus zou ook niet verkeerd zijn! Er was zelfs een flessen-opener in de inboedel. Echt, aan alles was gedacht. Helaas brak de opener af toen ik hem in de kurk had gedraaid. Er was geen mogelijkheid om de trekker uit de kurk, of de kurk uit de fles te krijgen….. Helaas pindakaas, dan maar een lekker kopje thee; mijn goede humeur was niet stuk te krijgen!

Ik draaide het gas open, zette de fluitketel (jawel, ook aanwezig!) op het vuur en wachtte tot het water kookte. Toen gebeurde er iets raars, want er kwam allemaal SCHUIM uit de ketel!!! Kennelijk had de vorige bewoner hem ijverig met afwasmiddel gewassen. Ik besloot om toch maar geen thee te drinken. Koken werd ook een beetje moeilijk, want de dop van de olijfolie wilde niet open. Het was een ijzeren schroefdop en uiteindelijk heb ik hem met een primitieve blikopener open gekregen. Alleen nu gaat hij niet meer dicht. Dat wordt wat, twee weken met een open fles, die in geen enkel kastje past….

Uiteindelijk heb ik heerlijk gegeten en ik genoot van mijn eerste nacht in het grote tweepersoonsbed. Alleen jammer dat het zo koud was. Gelukkig had ik twee slaapzakken gekregen en met die over elkaar heen was het net uit te houden…

Nieuw Zeeland is trouwens het enige tropische land ter wereld waar je ’s ochtends niet je schoenen hoeft uit te schudden. Er zijn geen schorpioenen, slangen of andere gevaarlijke reptielen of insecten. Ook roofdieren hebben nooit de oversteek gemaakt. Je zou bijna denken dat het saai is om hier door de jungle te lopen…

Ik denk serieus dat dit een van de mooiste landen ter wereld is. En dat betekent nogal wat, want ik ben alleen op het Noord eiland geweest, terwijl mensen zeggen dat het Zuid eiland nóg mooier is. Bovendien is het hier nu winter met heel veel regen en kou, en nóg ben ik zwaar onder de indruk van de prachtige natuur. De mensen zijn ook enorm vriendelijk. Iedereen doet zo zijn best om het anderen naar de zin te maken. Er is nauwelijks criminaliteit. Door het hele land is het nieuws als er ergens een zakkenroller is gesignaleerd. Als je geld laat liggen of je boodschappen vergeet, komen mensen het naar je terug brengen.

Er zijn nauwelijks auto’s op de weg, maar als ik in een afgelegen dorpje kom, klagen de mensen over het verkeer!!!!! Heerlijk hoe de tijd hier heeft stilgestaan!

Iedere dag rijd ik een stukje van de ene mooie baai naar het andere pittoreske strandje. Als het niet regent, probeer ik lange wandelingen te maken in de prachtige bossen.

Het went snel om aan de ‘verkeerde’ kant van de weg te rijden. Maar steeds als ik in wil stappen, zit ik aan de passagierskant. Ook zijn de ruitenwisser en richtingaanwijzer omgewisseld, waardoor ik steeds als ik wil afslaan mijn ramen lap…..

Ik heb twee nachten bij een Boeddhistisch centrum gelogeerd. De ‘stupa’ met boeddhistische versieringen dook ineens op langs de weg en ik was zo verbaasd om dat in zo’n afgelegen gebied te zien, dat ik het landgoed op reed. Helaas bleef mijn karretje meteen steken in de modder. Toen ik ging vragen of ze me wilden duwen, bleek het zo relaxed en gezellig te zijn, dat ik twee dagen ben blijven hangen…

Mijn volgende bestemming is de warmwaterbronnen (mmmmm!) en geisers in een oud Maori gebied. Ondertussen word ik goed op de hoogte gehouden van de toestand thuis. Ik heb gehoord dat mijn witte poes was weggelopen. De oppas kwam er na een week achter dat ze in het asiel zat en heeft haar weer opgehaald. Gek genoeg bleek het asiel haar de naam ‘Hugo’ te hebben meegegeven. Wel raar voor een vrouwtjespoes… Ook was ze een stukje kleiner, maar ja, ze zou afgevallen kunnen zijn… Ze gedroeg zich ook wat onwennig in huis… Een paar dagen later was ze weer weg en kwam even later weer opdagen… Afijn, om een lang verhaal kort te maken, waarschijnlijk hebben ze de verkeerde kat opgehaald! Mijn eigen witte kat is spoorloos….. Ik ben benieuwd als ik thuiskom, of er dan 1, 2 of 3 katten op me zitten te wachten…..

Ik ben verliefd!!!!!! Ik ben stapelgek, helemaal hoteldebotel verliefd geworden op Nieuw Zeeland!!!! Wat een prachtig land, aardige mensen en mooie natuur met wonderlijke bezienswaardigheden. Het is het land van buitenleven, dicht bij de natuur zijn en relaxen.

Tussen de regenbuien door probeer ik iedere dag een mooie wandeling te maken, ofwel langs één van de prachtige, vaak verlaten stranden, ofwel door de bossen. Op ieder strand liggen weer andere schelpen, de één nog mooier dan de andere. Meestal kom ik met al mijn jas- en broekzakken vol terug in mijn camper, waar ik al een doos vol heb. Dat wordt nog moeilijk kiezen straks welke ik mee naar huis neem!

Ik ben nu in Rotorua aangekomen, het meest actieve thermale (niet te verwarren met terminale..) gebied. Overal zijn geisers, heetwaterbronnen en hete modderpoelen. Volgens mij is dit de enige stad op aarde waar er stoom uit de goot komt, vergezeld van een onbeschrijflijke rotte-eieren geur, die door de hele stad hangt. Het is (relatief gezien) zo’n grote toeristen-trekpleiser, dat ze Rotorua voor de grap ook wel Roto-Vegas noemen… Ik vind het wel meevallen; er zijn wat cafeetjes, restaurantjes en winkeltjes, net leuk na zo’n tijd niets!

Op de camping waar ik sta, hebben ze iets unieks: verwarmde tent-sites! De grond is hier zo warm door al die vulkanische activiteit, dat ’s nachts je tent verwarmd wordt! Dat geldt helaas niet voor campers, dus ik moet het met mijn kacheltje doen. En dat is hoognodig, want het is ’s nachts 1 tot 5 graden! Vandaag heb ik een drie-uur-durende tocht door een bos gemaakt, heerlijk, maar wel koud en nat. Ik was dan ook blij dat ze op de camping eigen heetwaterbronnen hebben! Ik heb er een uur in gezeten! Hopelijk is al het vuil van de afgelopen weken nu ‘afgeweekt’…

Vanmiddag heb ik trouwens eindelijk een nieuwe flessenopener gekocht om nu eindelijk die fles wijn soldaat te maken. Maar zodra ik hem in de kurk had gedraaid en begon te trekken brak ook die af! Kan je je voorstellen? Twee kurkentrekkers afgebroken in één kurk! Kennelijk was het niet de bedoeling dat ik wijn zou drinken, maar ik heb me niet laten kennen; samen met wat andere kampeerders hebben we net zo lang geprutst totdat de kurk eruit was. Nu moet ik wel de hele fles opdrinken, omdat ik hem niet kan bewaren. Maar na één glas ben ik al tipsy… Ik zit nu met rode wangen (van de hotpools of de wijn???) in mijn vannetje.

Rotorua staat niet alleen bekend om de geisers, maar ook om de avontuurlijke sporten die je er kunt doen (trouwens in heel Nieuw Zeeland). Ik wilde een klimmuur beklimmen, maar kreeg te horen dat je daarvoor met zijn tweeën moest zijn. Toen ik aan de receptioniste van een backpackers hostel vroeg of er toevallig iemand uit haar hostel mee zou willen gaan, zei ze “weet je wat, ik heb dat zelf nog nooit gedaan, ik ga wel met je mee klimmen!”. De volgende dag, met spierpijn all over, heb ik twee uur door de natte, maar prachtige bossen ge-mountainbiked. Helemaal onder de modder, met nog meer spierpijn, maar met een gelukzalige glimlach op mijn gezicht nam ik afscheid van Rotorua.

Nu het toch zo koud is, ben ik van plan er maar het beste van te maken en te gaan skiën. Wel raar om te horen dat er in Europa een hittegolf is!!! Ik heb zelfs al handschoenen gekocht, die ik nu ’s avonds bij het lezen in bed draag, omdat alles wat uit mijn slaapzak steekt meteen koud is… Ik bekijk elke dag de weersverwachting, terwijl ik langzaam dichterbij de sneeuw kom. Maar als ik 100 km van het skigebied ben, slaat het weer om en worden alle liften gesloten wegens ‘gale-force winds’. Geen goed idee dus om te gaan skiën. Ik heb nog maar een paar dagen in Nieuw Zeeland en dus geen tijd om te wachten. Ik besluit naar de bekende grotten van Waitomo te gaan. Eerst dacht ik dat het van die gemanicuurde grotten met handrails en verlichting zouden zijn, maar in een brochure zag ik dat je er geweldige avontuurlijke tochten kunt maken.

Het was een hele bijzondere ervaring, ik vond het prachtig om te zien en doen, maar had niet het gevoel dat ik echt mijn grenzen had verlegd. Ik vroeg de gids, een wat oudere man, een echte caving fanaat, of er toevallig nog echte caving trips zouden zijn. Nog diezelfde avond introduceerde hij me bij de lokale caving club. Het was weekend, en de volgende dag zouden ze een grote tocht maken. Iedereen vond het leuk dat ik de smaak zo te pakken had en nodigde me uit om mee te gaan. Er werd thermisch ondergoed, een oude, vieze overall, helm, lampen, handschoenen en laarzen bij elkaar gezocht. De volgende ochtend ging ik met een enorm diverse groep op stap. Ze hadden een aantal dingen gemeen: het waren allemaal relaxte types, gek van caving en andere avontuurlijke sporten en … lichtelijk gestoord. Wel waren ze zo goed en professioneel dat ze bij noodgevallen als hulptroepen werden ingezet. Dat gaf een gerust gevoel!