(T)weetjes

Toen de koningin tijdens haar kersttoespraak nogal denigrerend sprak over internet en social media, barstte op internet een storm van protest los. Zijn de technologische ontwikkelingen en social media debet aan individualisering zoals Beatrix schetste, of zorgen ze juist voor meer menselijke contacten?

Op twitter leverde dit onderwerp interessante discussies op. In een brief aan de koningin schreef ‘Slijterijmeisje’ Petera de Boevere dat social media juist de vereenzaming tégen gaan: ‘Mensen bellen hulpdiensten als een chatcontact te lang offline is, ze vinden gelijkgezinden en hebben nieuwe échte ontmoetingen.’

Wonend op Curaçao merk ik dat de technische mogelijkheden van tegenwoordig inderdaad voor meer contact zorgen, waarbij afstand geen rol meer speelt. Dit kan veel invloed hebben op het gevoel van balans of grip op je leven. Vrienden die in het buitenland wonen, laten hun kinderen via skype met opa en oma praten. Soms lezen de grootouders op die manier zelfs iedere avond voor het slapen gaan een verhaaltje voor… Dat is vaker dan toen iedereen nog in Nederland woonde!

Via twitter helpen mensen elkaar ook. Slijterij-meisje: ‘Onlangs liep er iemand huilend over straat in Roosendaal omdat hij in de verkeerde trein was gestapt en niet meer thuis kon raken. Tientallen mensen zochten via hun netwerken een slaapplaats voor hem. Het lijkt het kerstverhaal wel, maar dan 2000 jaar later.’

Net als de koningin vond ik al die netwerksites en social media altijd maar stom. Iets voor mensen zonder echte vrienden en met zeeën van tijd, die in hun eigen kleine wereld leefden. Drie maanden geleden, vlak voordat mijn boek uitkwam, vond mijn uitgever echter dat ik een twitter-account moest hebben. Schoorvoetend ging ik overstag.

Eerst bekeek ik eens goed wat anderen zoal twitterden. Ik onderscheidde een aantal groepen:

  • Mensen die puur zakelijk vertellen over hun business en hun klanten: ‘Ik ben nu onderweg naar een afspraak met bedrijf X.’ Ik vroeg me af hoe interessant dat was om te lezen voor mensen buiten die branche.
  • Dan is er een groep die de twitter-vraag: ‘What are you doing?’ wel erg letterlijk neemt. Ze vertellen meerdere keren per dag precies wat ze doen: ‘Ik eet nu een boterham met hagelslag.’ Of nog erger: ‘Ben nu aan het Twitteren.’
  • Mensen die twitteren over twitter zelf, vind ik sowieso vervelend. ‘Al een uur niet getwitterd’
  • Gelukkig zijn er ook twitteraars die interessante tips, links, filmpjes etcetera doorgeven over hun vakgebied (bijvoorbeeld Martijn Baarda en Martijn Aslander). Interessant!
  • Verder zijn er mensen die gewoon erg grappig schrijven en leuk zijn om te volgen (bijvoorbeeld Slijterijmeisje).

Toen ik onlangs gevraagd werd voor een lezing en de contactpersoon aangaf dat ze mij via twitter op het spoor waren gekomen, was mijn interesse definitief gewekt. Ik begon te experimenteren met een mix van privé/zakelijk en grappig/serieus en bekeek op welke berichten het meest werd gereageerd. Via de twitter zoekfunctie kan je namelijk precies zien wat er over jou gezegd wordt en welke berichten worden doorgestuurd. Zo verzamelde ik wat feedback. Ik probeer me vooral te richten op leuke dagelijkse details, nadenkertjes en eye openers. Daarbij maak ik natuurlijk ook een beetje misbruik van het feit dat ik een groot deel van mijn tijd onder de palmbomen doorbreng… Binnen twee maanden had ik 500 followers!

Deze mensen reageren nu op berichten die ik plaats en vragen die ik stel. Bijvoorbeeld een oproep om ervaringen en verhalen te verzamelen voor mijn nieuwe boek ‘Heb jij al een foute man?’. Maar ook toen ik een keer op weg was naar een afspraak en een telefoonnummer niet bij me had!

Er is een soort ‘twetiquette’ om iemand die jou volgt ook ‘terug te volgen’. Zo kan het zijn dat je per dag berichten van honderden of zelfs duizenden mensen over je scherm ziet gaan. Ik hoor regelmatig klachten dat het zo lastig is om alles terug te lezen wat iedereen zegt als jij zelf offline bent. Daar hoef je je echter niet druk over te maken. Zie het als een groep vrienden die al in het café zitten als jij binnenkomt. Je vraagt dan toch ook niet iedereen om te herhalen wat ze net gezegd hebben? Je mengt je gewoon op dat moment in het gesprek.

Ik kan iedereen aanraden te beginnen met twitteren en als je al een account hebt, om wat meer te experimenteren.

Een aantal tips:

  • Maak duidelijke keuzes. Wil je je als expert profileren? Twitter dan hoofdzakelijk over jóuw onderwerp en geef praktische tips, links en ideeën.
  • Wil je mensen een kijkje geven in jouw leven? Bedenk dan steeds: is dit interessant voor anderen om te lezen?
  • Post niet meer dan drie tweets per dag. Niemand zit te wachten om overspoeld te worden met berichten.
  • Besluit eventueel om twee verschillende accounts te nemen voor zakelijk en privé, of voor Nederlands en Engels.
  • Zoek regelmatig op je eigen (user)naam voor reacties. Dit is de meest directe feedback die je kunt vinden.
  • Bedenk hoe twitter (en andere social media) jou kunnen helpen meer balans te krijgen in je leven. Zit dus niet doelloos uren per dag achter de computer, maar kijk of je iets kunt uitbesteden, makkelijker of leuker kunt maken door deze nieuwe mogelijkheden.

Dat de wereld erg klein is, ook op internet, bleek toen ik rond de kerst vanaf Curaçao een Tweet plaatste. ‘Kerst in de tropen… Ik zag net een water-skiër met een kerstmuts op!’ waarop ik even later een reactie kreeg van een totaal onbekende: ‘Was het een rood bootje? Ik zat naast je in het vliegtuig!’

Gepubliceerd in VCV Magazine, januari 2010