Ik pas niet in het systeem…

Ik ben altijd al anders geweest. Als iedereen naar links keek, dan ging ik rechts. Staat er ergens een rij, dan ben ik zo’n irritant iemand die niet klakkeloos aansluit, maar altijd eerst even gaat kijken wat er vooraan de rij gebeurt en of er ook alternatieven zijn. Ik heb nooit voor een baas gewerkt, hecht niet aan bezittingen en kies voor vrijheid in plaats van zekerheid. Dat levert veel avonturen op, maar mijn levensstijl pakt helaas niet altijd even fijn uit. Vooral in het contact met autoriteiten. Zo kan de gemeente Amstelveen niet accepteren dat ik wel woon in mijn (overigens eigen) huis, maar er bijna nooit ben. In plaats van te bellen of een email te sturen (ze hebben mijn gegevens), sturen ze regelmatig een controleur langs de deur. Tja, zo’n 6 maanden per jaar vangt die bot: dan ben ik helemaal niet in Nederland. Ben ik wel in het land, dan ben ik trouwens ook zelden thuis. Ik geef lezingen en workshops door het hele land en slaap vaak in hotels. Soms staat mijn huis leeg als ik er niet ben, soms laat ik er vrienden in of (onder)verhuur ik het een tijdje. Ik doe er niemand kwaad mee, betaal netjes mijn belasting en gemeentelasten en doe geen aanspraak op een uitkering, huursubsidie of wat dan ook. Maar de gemeente behandelt me dus als een crimineel, met een heel onderzoeksteam, die overigens nog nooit contact met me hebben opgenomen! Ik kwam er achter toen ik mijn paspoort wilde laten vernieuwen, wat geweigerd werd. Want, ze waren er achter gekomen dat ik weleens post liet doorsturen naar een ander adres… Wat een misdaad! Ik legde uit dat als ik een tijdje op reis ben, dat ik mijn post dan inderdaad soms door laat sturen naar iemand die het voor me kan lezen. Maar het kwaad was al geschied, er werd een supervisor bij gehaald, die me ging vragen of ik wel echt in dat huis woonde. Ik legde uit dat ik veel reis en vroeg hoeveel nachten per jaar je ergens moet slapen om er officieel te wonen. Daar kon men mij geen antwoord op geven. Toch kreeg ik geen nieuw paspoort. Een paar dagen later kreeg ik een verontrust mailtje van de Japanse mensen die tijdelijk in mijn huis woonden (omdat ik weer voor 2 maanden weg zou gaan). Er waren twee mensen van de gemeente geweest die ze een of andere verklaring over mij hadden laten tekenen onder bedreiging dat ze anders het land uitgezet konden worden… Nu was ik echt boos! Ik begon meteen verklaringen te verzamelen van buren en lokale ondernemers dat ik weliswaar niet vaak in Amstelveen ben, maar dat mijn huis daar wel de enige centrale plek is waar ik steeds terugkom. Gefrustreerd en opgefokt door de gang van zaken (ik kan niet goed tegen onrecht) reed ik de volgende ochtend (mijn laatste dag in Nederland) vroeg naar het gemeentehuis. Maar ik wist dat boos worden aan het loket geen zin zou hebben. Ik moest een list verzinnen. Ik moest zorgen dat mijn verhaal ‘hogerop’ terecht kwam. Maar hoe? Op internet zocht ik naar mensen die bij de Gemeente Amstelveen werken. Mijn oog viel op een communicatiedame. Aan de balie vroeg ik naar haar. “Nee, ik heb geen afspraak en kan ook niet zo snel uitleggen waar het om gaat, maar ik heb maar 3 minuten van haar tijd nodig”, legde ik uit aan de verbaasde receptioniste. Tot mijn eigen verbazing werd ik doorgelaten. De leuke communicatiedame begroette me nieuwsgierig en met een glimlach: ‘wat ben jij brutaal, dat je hier zomaar binnenloopt!’ Ik legde kort uit wie ik ben (ze had wel eens van Coins for Care gehoord, bevestigde ze). Toen ik het verhaal van het adresonderzoek begon uit te leggen, zag ik verwarring op haar gezicht. “Maar, dit gaat helemaal niet over communicatie…” zei ze. Ik legde uit dat het eigenlijk wel een communicatieprobleem was en dat ik zelf een communicatie achtergrond heb, dat ik er aan de balie niet doorheen kwam, dus dat ik iemand zocht die hetzelfde denkt als ik. Ze moest er even over nadenken en zei toen “Ik dacht dat je kwam solliciteren…” Ze herstelde zich snel en er volgde een leuk gesprek waarin ze goed naar mijn verhaal luisterde. Toen verontschuldigde ze zich toen dat ze weg moest, ze had een afspraak met de burgemeester…. Ik toverde alle papieren uit mijn tas en schoof ze over de tafel. “Zou u de burgemeester misschien kunnen vragen hiernaar te kijken? We willen toch niet dat buitenlandse bewoners van Amstelveen het gevoel hebben dat ze niet welkom zijn? Laat staan trouwe bewoners van de stad…” En zo lag mijn verhaal binnen 5 minuten op de juiste plek. Voor de zekerheid ging ik daarna ook nog even langs de balie van de adresregistratie. Daar konden ze me inderdaad niet verder helpen. Ik kreeg zelfs geen inzage in mijn eigen dossier: “Dat is privacy gevoelig, mevrouw…” Ja, hallo, MIJN privacy, zal je bedoelen! Maar ik kwam er niet doorheen. Ik moest maar wachten tot de inspecteur me terug zou bellen. (Dat hadden ze me al eerder beloofd, maar in plaats van mij te bellen hebben ze toen mijn Japanners geïntimideerd.) Afijn, ik weet nog niet wat hier uiteindelijk uit gaat komen, maar het geeft me een goed gevoel om niet als een mak lammetje af te wachten totdat een of andere ‘regeltjes-zever’ mijn uitzonderlijke levensstijl langs een modale lat heeft gelegd. En het was fijn om te merken dat al die mensen bij wie ik al jarenlang kwam: mijn tandarts, manueel arts, de bloemist op de hoek, mijn garagehouder, de bankdirecteur van de lokale bank etc. bereid waren om met te steunen met een verklaring. Als je buiten het systeem leeft, dan moet je je ervan bewust zijn dat de meeste mensen alleen binnen hun eigen context kunnen denken en de wereld onbewust door hun eigen bril bekijken. Die leuke communicatiedame heeft het heel druk en hoopte waarschijnlijk op een echte aanpakker om haar te komen ondersteunen. Die controleur, die weet waarschijnlijk niet beter, die heeft dag in dag uit te maken met mensen die misbruik proberen te maken van het systeem. En om met hen te kunnen communiceren, moet ik me daar dus aan aanpassen. Ik moet denken zoals zij, en dan nog een stapje verder gaan om ‘het systeem’ om te buigen zodat ik er (voor heel even) in lijk te passen. Lees ook het vervolg: Ik pas niet in het systeem (2)