blog - oplossingen - inspiratie - tips - ideeën - ervaringen

Mijn afgelopen drie maanden waren hectisch. Ik kreeg corona, één van mijn vaders care takers vertrok plotseling, ik moest het einde van een gecompliceerde jarenlange relatie verwerken, raakte mijn koffer met AL mijn kleding kwijt en vond uit dat mijn olijfbomen zijn besmet met een dodelijke ziekte. Daarbij bleef ik problemen houden met mensen die ik via een agency inhuurde en moest voor de vijfde keer(!) een aantal projecten overdragen. Er waren natuurlijk ook leuke dingen; ik kocht nóg een appartement in Italië, begon heel voorzichtig een nieuwe relatie en genoot van twee feestjes voor mijn verjaardag. Ondertussen ging mijn werk als boek-schrijf-coach ook gewoon door en hielp ik vier mensen om hun boek af te maken. En dat alles terwijl ik door 10 landen reisde op 3 continenten, 4 retreats organiseerde, 2 conferenties bezocht en 2 bouwprojecten in Italië begeleidde. Dit was zelfs voor mij best veel binnen drie maanden tijd! Hoe houd je je energie constant terwijl alles om je heen verandert? In deze inspiratie shot een aantal tips.

Hoeveel mensen ken jij? En hoeveel mensen kennen jou? Hoe is die verhouding? In mijn geval kennen meer mensen mij dan andersom. Ik steek natuurlijk al jaren veel tijd en energie in het delen van inspiratie en tips op veel verschillende manieren, waardoor ik goed zichtbaar ben. Onlangs merkte ik weer wat de kracht is van dat netwerk dat ik heb opgebouwd. Veel mensen willen een ‘quick fix’ om bijvoorbeeld op social media hun boek of nieuwe online programma te kunnen verkopen. Maar zo werkt dat niet. Net als in offline vriendschappen, moet je ook in de online wereld lange termijn investeren, echte contacten maken, win-win-win situaties zoeken en bovenal: jezelf zijn. In deze inspiratie shot een aantal onverwachte voordelen van een groot en loyaal netwerk.

Toen ik halverwege mijn schrijfweek op Curaçao ineens door Corona werd geveld, besefte ik hoe kwetsbaar mijn retreats zijn. Gelukkig had ik net een paar dagen veel toegevoegde waarde kunnen leveren en mijn schrijvers goed op weg geholpen, maar het voelde enorm hulpeloos om met zware koorts in bed te liggen en alles uit handen te moeten geven. Een paar dagen later vertrok ineens mijn vaders nieuwe caretaker halsoverkop uit Miami vanwege familieomstandigheden. Vanuit mijn ziekbed moest ik samen met mijn zus en broer in no time nieuwe opvang regelen, iets dat we normaal gesproken maanden van tevoren voorbereiden. Op diezelfde dag kreeg ik bericht dat de nieuwe huurster van mijn appartement in Amsterdam last had van muizen: of ik dat even per omgaande wilde oplossen anders ging ze weg. Probeer onder normale omstandigheden maar eens een betrouwbare klusjesman te vinden in Amsterdam, laat staan vanuit de Cariben. Oh ja, ook de Oost Europese developer van mijn website bleek ineens al een paar weken verdwenen; hij was gestopt zonder overdracht en was niet meer te bereiken. Dat alles moest ik regelen zonder energie, met 'brainfog' en zonder dat ik kon praten, omdat ik teveel moest hoesten. Ik weet dat mijn leven soms net een droom lijkt, maar af en toe lijkt het meer op een nachtmerrie… Wat doe je als alles ineens tegenzit?

Al tijdens Covid kreeg ik steeds meer vragen over mijn lifestyle van mensen die ook meer vrijheid wilden (leuk weetje: mijn Handboek voor Wereldburgers is nog nooit zo vaak verkocht!). De oorlog in Oekraïne doet iedereen nog sterker beseffen dat je altijd een ‘plan B’ moet hebben voor onvoorziene omstandig-heden. Stel dat jij zou moeten vluchten: waar ga je dan heen? Waar zijn minder regels? Waar vind je gelijkgestemde zielen? Waar is het leven nog zinvol/betaalbaar? Wat neem je wel en niet mee? Digital Nomads zoals ik leven eigenlijk al heel licht en flexibel. Wat kunnen we van de locatie onafhankelijke levensstijl leren?

Jarenlang deden we aan ‘global thinking’: hoe verder weg en hoe grootschaliger, hoe beter. Tegenwoordig zoeken we het dichterbij: lokale producten, lokale initiatieven, kleinschaliger, échter. Wat betekent het eigenlijk om ‘local’ te zijn? Voor mij is het langer op 1 plek blijven en me niet als een toerist gedragen, maar me juist verdiepen en onderdompelen in het lokale leven. Ik ga graag vaker naar dezelfde restaurantjes en voel me ultiem geslaagd als de locals me na een tijdje herkennen en herinneren wanneer ik weer terugkom. Deze maand wat 'food for thought' over het thema 'local'.

Soms gebeuren er dingen die je hele leven overhoop dreigen te gooien. Op zo’n moment heb je de keuze: laat je je in de slachtoffer rol plaatsen of neem je zelf de controle en maak je er het beste van? Nelson Mandela zei het al ”You are the captain of your soul”. In deze inspiratie shot neem ik je mee in een aantal van dit soort situaties waar ik zelf in terecht kwam en hoe je kunt reageren.