Je kunt alles hebben en doen wat je hartje begeert, maar uiteindelijk draait het om verbinding. Om het gevoel ergens bij te horen, om samen te delen, te lachen, te groeien. De afgelopen maand bracht ik tijd door met mijn tribes de Dynamite Circle en een paar mensen van ISTA. Met oude vrienden die als familie voelen, met nieuwe mensen die meteen vertrouwd waren. Soms ontdek je op de meest onverwachte plekken hoe waardevol een echte community is… zoals in een vastgelopen lift.

Niet meer daar, nog niet hier. Deze ruimte is waar iets nieuws kan groeien. Langzaam komt alles weer in beweging. Ondertussen gaan mijn eigen ontdekkingen in tango en dromen gewoon door… Ik voel ik dat ik nog een beetje in een tussenfase zit. Dat moment tussen afronden en opnieuw beginnen. Alles lijkt anders, maar één ding blijft hetzelfde: telkens weer terug naar de essentie, de basis, om van daaruit verder te groeien.

If life gives you lemons… dan weten we allemaal wat we moeten doen 🍹 Maar wat als het leven je ineens stilte geeft? Stilstand, rust, ruimte. Alles wat je probeert loopt dood en brengt je terug naar het hier en nu. Misschien is het dan wel de bedoeling om die rust te nemen, in het moment te zijn en voor het eerst van je leven gewoon te ‘zijn’. Dat is wat mij nu overkomt. Als ik productief probeer te zijn, zie ik als een berg op tegen de taken die mijn assistent altijd voor mij deed. Alles gaat langzaam, moeizaam en komt weer tot stilstand. Ik probeer me eraan over te geven, en dat lukt steeds vaker.

Het leven is een achtbaan Inspiratie shot augustus 2025 Wat als een dieptepunt, een magisch hoogtepunt en AI dezelfde les brengen? Mijn theatershow was een transitie, en [...]