Red mijn olijfbomen

De dodelijke xylella bacterie heeft ze te pakken. Misschien is er een medicijn. Help je mee?

Verandert mijn droom in een nachtmerrie?

Toen ik mijn olijfboomgaard in Puglia kocht, had ik natuurlijk wel de verhalen gehoord over de dodelijke bacterie Xylella, die in het zuiden van Italie alle olijfbomen al heeft gedood. Maar iedereen in mijn buurt zei/hoopte dat het zo’n vaart niet zou lopen, het was nog ver weg, er werd vast een oplossing voor gevonden. Ik besloot de locals te volgen, mijn kop in het zand te steken en te genieten van mijn prachtige olijfbomen.

Wat is Xylella?

De ziekte wordt overgebracht door een insect. Als die in een blaadje bijt, komt de Xylella in de bloedstroom van de boom, waardoor diens aderen langzaam dicht slibben en de boom van binnenuit uitdroogt. Daarom is iedereen bij wet verplicht om onder zijn olijfbomen te maaien: er mag geen gras of andere vegetatie staan waar het insect zich in zou kunnen verplaatsen. Maar of dat helpt?

Niet te stoppen

Het zuiden van Puglia, in de omgeving van Lecce is al in een woestijn landschap veranderd, een slagveld met dode bomen overal. Ondanks de maatregelen reist Xylella ongeveer 2 km per maand, 24 km per jaar. Het is niet te stoppen. Alleen door preventief grote gebieden met bomen te kappen zou er een buffer zone gecreëerd kunnen worden. Maar we willen natuurlijk geen gezonde bomen kappen. Zeker niet als ze duizenden jaren oud zijn.

Xylella bij TinyTrullo

En van de week, ineens, was Xylella bij mijn landje aangekomen. De eerste dode takken, kale plekken in de bomen. Ik schrok me rot. Toen ik goed om me heen keek, zag ik het bij alle buren. Experts zeggen dat dit betekent dat xylella niet net is aangekomen, maar eigenlijk al zo’n twee jaar in de bomen zit en dat je nu pas de eerste tekenen van afsterven gaat zien.

Machteloos

Ik voelde me verslagen, machteloos. Google bevestigde: er is echt niets aan te doen. Het bleef maar door mijn hoofd sproken: dit KAN toch niet zomaar? Iedereen om me heen legt zich erbij neer, of probeert het nog te negeren, of hoopt op een wonder. Ik ben zoooo verliefd op mijn bomen, ik kan het gewoon niet opgeven. Mijn landje, heel Puglia, is niets zonder die prachtige majestueuze honderden jaar oude olijfbomen.

Een sprankje hoop

Via via hoorde ik over een experiment van het bedrijf Invaio. Met een klein spuitbusje anti-bacteriële mineralen dat in de sapstroom van de boom wordt aangebracht, wordt de bacterie van binnenuit bestreden en worden de ‘aderen’ van de boom meer geopend. Eén van mijn buren bleek het sinds twee maanden te gebruiken en bij een aantal van zijn bomen waren hoopgevende resultaten. In een geval kwamen er aan een verdroogde tak weer nieuwe blaadjes. Ik heb meteen een afspraak gemaakt om mijn bomen te behandelen. Koste wat het kost, ik wil alles proberen.

Hoe kan je helpen?

De kosten van de behandeling kunnen oplopen tot enkele duizenden euro’s per jaar. Ik ga het sowieso doen, maar stel je hulp enorm op prijs.

Wat kan je doen? Help me om de kosten van dit experiment te dekken en geef me het gevoel dat ik er niet alleen in sta.

Help mee, vecht mee, leef mee en geniet mee: www.tinytrullo.com

Kansberekening

Het is een experiment, het is nog niet officieel. Maar Invaio heeft bemoedigende resultaten behaald. Nu zoeken ze schaalgrootte om hun oplossing aan de overheid te presenteren. Mijn land kan deelnemen aan het experiment. Ik klamp me vast aan deze kans.
Mijn machteloosheid maakt plaats voor strijdvaardigheid. Laten we dit proberen, in ieder geval IETS doen.

Misschien denk je: Wat als het niet werkt? Dan heb ik hetzelfde resultaat als bij niets doen: dode bomen. De juiste vraag is: wat als het WEL werkt? Dan maakt het een enorm verschil: dan overleven mijn bomen het misschien. Ze zijn het waard.
In het beste geval leveren we misschien een bijdrage aan het redden van de rest van de olijfbomen in Puglia.

Bekijk welke experimentele medicijnen en andere oplossingen ik uitprobeer en hoe ze werken in de volgende blog.