Een digital nomad met twee huizen

Zal ik je een geheimpje verklappen? Ik heb net een huis gekocht in Amsterdam. Kan dat? Een digital nomad, zonder vaste woon- en verblijfplaats, maar met een eigen huis? Sterker nog: met twee huizen. Want ik heb ook mijn huis in Amstelveen nog. Sinds ik daar van de gemeente niet meer ingeschreven mocht staan omdat ik er minder dan vier maanden per jaar overnacht, verhuur ik het aan ex-pats.

Rusteloos

De afgelopen 20 jaar woonde ik op 14 verschillende plekken in 6 landen. Daartussendoor zwerf, reis en verblijf ik op tientallen andere plekken. Hoewel ik erg geniet van deze lifestyle, het avontuur, de afwisseling en de vrijheid, merk ik dat het ook vermoeiend kan zijn om geen basis te hebben. Ik heb mijn spullen tot een absoluut minimum teruggebracht, maar toch heb ik nog te veel om met me mee te zeulen, waardoor ik altijd een oplossing moet vinden voor bijvoorbeeld een aantal schilderijen en kunstwerken die ik in de loop van de jaren heb verzameld.

Ontheemd

De afgelopen zeven jaar waren het huis van mijn vriend op Curaçao en ons boerderijtje op Mallorca plekken waar ik me thuis voelde en wat spullen kon laten staan. Het einde van die relatie betekent ook dat deze vaste stekkies niet langer meer een thuis zijn. En dat heeft effect op mij: ik voel me rusteloos, ontheemd. Ik merk dat ik er zowel in mijn hoofd als fysiek erg moe van word.

Een (uitvals)basis

Het klinkt als een contradictie, maar ik heb het idee dat ik pas weer kan reizen en me vrij voelen als ik een basis heb. Ergens waar ik af en toe terug kan keren en wat spullen kan laten staan. Ik heb zoveel bij mensen gelogeerd dat ik behoefte heb aan een plekje voor mezelf. Ergens waar ik me even terug kan trekken als ik alleen wil zijn. Om me op te laden voor mijn drukke, leuke, internationale leven en werk.

Verlammend dilemma

Maandenlang gingen allerlei opties door mijn hoofd. Een lief, klein, goedkoop dorpshuisje huren in Mallorca? Leuk, maar niet zo praktisch, want het eiland is behalve tijdens de drukke, warme zomermaanden niet altijd rechtstreeks te bereiken. Wat dat betreft is Amsterdam een betere basis als travel-hub. Alleen is zelfs een lelijke zolderkamer huren daar een stuk lastiger én duurder. En dat vind ik dan weer zonde als ik er toch bijna nooit ben. Iets kopen? Dat zou een optie zijn als ik het ook kan verhuren als ik weg ben. Helaas is dat weer een hoop geregel en ik wil juist vrij zijn, zonder verantwoordelijkheden. Maar ja, ik merk dat ik echt behoefte heb aan rust; die felbegeerde vrijheid kost me op dit moment alleen maar energie.

Goede vrienden keken naar mijn vermoeiende dilemma en hakten de knoop voor me door: “Esther, je hebt het al jaren over een eigen plekje; ga het gewoon regelen!”

Financiering

Toch iets kopen dan? Hoe krijg ik dat ooit voor elkaar? Als ZZP-er en bovendien met de status ‘zwerver’ krijg ik natuurlijk nooit een hypotheek…

Omdat ik niets heb geregeld qua pensioen of arbeidsongeschiktheidsverzekering, heb ik door de jaren heen wat ‘potjes’ gecreëerd. Zonder dat ik het doorhad, bleek ik een leuk startbedrag bij elkaar gespaard te hebben. En wat als ik nu niet van een bank afhankelijk zou zijn voor de restfinanciering, maar het aan een aantal vrienden zou vragen? Die weten dat hun investering in goede handen is en dat ik ze in relatief korte tijd terug kan betalen. Tot mijn verbazing zeiden de eerste drie meteen ‘ja’.

Duik in de overspannen markt

Het idee van een basisplekje gaf me zoveel rust, dat ik wist dat ik het moest regelen; en snél. Dan kon ik weer verder met mijn leven, reizen, schrijven aan het digital nomad boek etc.

Op zondag pluisde ik Funda af naar appartementen tot 35m2. Maandagochtend belde ik de makelaars van mijn ‘shortlist’. Tot mijn shock bleek driekwart van de huizen al verkocht! ‘s Middags deed ik de eerste bezichtigingen. De volgende ochtend deed ik een bod op een leuk mini-huisje met tuintje. Een week later kreeg ik bericht: de verkopers accepteerden mijn bod! Wat een rust gaf het om te weten dat mijn dilemma was opgelost, dat ik binnenkort een plek zou hebben waar ik mijn spullen kon laten staan. Helaas bleek twee weken later dat er een lekkage was en dat er groot verbouwd zou moeten worden. De koop ging niet door. Meteen voelde ik weer de onrust; ik moest iets regelen! Ik bood op een verniewbouw appartement midden in de stad. Dat was op inschrijving, dus afwachten tot de ‘lotingsdatum’. Omdat er heel veel belangstelling was, zocht ik voor de zekerheid verder en vond nog een leuk appartement. Wat te doen? Durfde ik nog langer af te wachten?

Rust en reis

Gisteren kreeg ik bericht dat ik waarschijnlijk de nieuwe eigenaar ben van een van de vernieuwbouw appartementen in een oud zusterhuis. Er waren tot wel 15 belangstellenden per huis! Dat bevestigt voor mij dat het een goede investering is. Het duurt nog twee weken voordat het 100% zeker is, maar ik durf het nu wel al te delen. Het (in theorie) hebben van een huis, deed me meteen besluiten om naar de digital nomad conference in Berlijn te gaan en daarna nog even naar ‘huis’ in Mallorca dat tussen huurders in een paar dagen vrij is. Grappig hoe dat werkt he? Het zit allemaal in je hoofd, natuurlijk, maar ik ben blij dat ik binnenkort een ‘fysieke’ oplossing voor dit dilemma heb! 😉

En nu?

Ik krijg van iedereen dezelfde vragen; die zal ik hieronder meteen beantwoorden.