Met een klap stond alles stil…
Ik remde voor een afslag, de auto achter me niet.
De botsing schudde me door elkaar en wierp mijn hoofd als een levenloos ding naar achter en naar voren. Geïrriteerd en een beetje versuft wilde ik niets liever dan doorrijden. Ik had hier geen tijd voor. Het was de eerste dag van het Boost your Business weekend, dat ik voor 14 Nederlandse ondernemers op Curaçao had georganiseerd. De deelnemers zaten op me te wachten, en ik moest eerst nog de voorbereidingen voor de BBQ van die avond treffen. Na de workshop zou ik mijn Handboek voor Wereldburgers af maken om het een paar weken later in de winkels te hebben liggen. Mijn agenda stond vol met lezingen, workshops en reisjes. Geen tijd te verspillen dus…
“Kijk dan in ieder geval even of je bumper niet beschadigd is” zei een verstandige stem in mijn hoofd. Ik schrok toen ik de achterkant van mijn auto zag: die was zeker een halve meter korter geworden. De grote jeep achter me zat ook helemaal in elkaar. Mijn auto bleek total loss en ik had een whiplash.
Dat betekent: pijn in nek en rug, niet lang kunnen zitten of staan, niets kunnen tillen, extreem langzaam bewegen. Maar ook: niet goed kunnen nadenken, concentreren of lezen. Misselijk worden van beeldschermen. Na een paar uur niets doen weer moeten slapen om je hoofd rust te gunnen.
Hoe vind je plaats voor gedwongen rust in een druk, productief en gedreven leven? Niet dus. Toch dwingt zo’n ongeluk je om al je prioriteiten te herdefiniëren. Timothy Ferriss schrijft in de 4-hour workweek: “Wat als je nu nog maar een half uur per dag mocht of kon werken, om wat voor reden dan ook, wat zou je dan wel en niet doen?” Voor het ongeluk leek dat onvoorstelbaar. Welke situatie kon zich nu voordoen dat je maar een half uur per dag kon werken? Nu wist ik het. En ik leerde ook meteen dat ik goed moest kiezen in dat half uur. Zat ik per ongeluk een half uur op Facebook, dan was mijn energie voor de rest van de dag op.
Maar het grappige was: alles wat ik liet vallen, werd óf door anderen opgepakt (dank aan Martijn Aslander en Peter Ros die het Boost your Business weekend verder invulden) óf het bleef geduldig wachten (voor echt belangrijke dingen stuurde men me wel een reminder), of het bleek helemaal niet zo belangrijk en hoefde dus niet gedaan te worden.
De dingen die ik leerde en die ik nog steeds aan het leren ben, kunnen ook nuttig zijn als je geen ongeluk krijgt:
Was ik voor mijn Handboek voor Wereldburgers en bijbehorende levensstijl al enorm aan het minimaliseren (minder spullen, minder papier, minder to do’s), nu kreeg dat nog een extra dimensie: alleen het allernoodzakelijkste krijgt een plek. Hoewel ik in 2013 enorm heb genoten van alle workshops in Berlijn, Barcelona, Curaçao en Mallorca en andere mooie plekken die ik in een noodtempo heb gegeven, 2014 wordt een jaar van rust, van flow.
Vorig jaar rond deze tijd voelde ik me ontheemd. De drie plekken waar ik van hield vielen allemaal weg. Afgelopen jaar ben ik verliefd geworden op een nieuwe plek. Heb ik samen met mijn (foute) man een prachtig oud boerderijtje in Mallorca gekocht. De rustige dorpsleven en de 5000m2 met amandelbomen roepen me, meer dan ooit. Ik wil daar de komende maanden uitrusten, beter worden, reconnecten met de aarde, de natuur en met mezelf. Puur leven in het moment. En wie weet, willen er wel mensen langskomen om even in mijn (nieuwe) ritme mee te genieten… Te leren over self-sustainable living, eten uit de natuur etc.
En zo komt toch alles weer op zijn pootjes terecht. Een nieuwe plek, een nieuw evenwicht, een nieuw tempo. Wellicht op zijn tijd ook weer een nieuw boek?
Deze post is als ‘Mijn moment van 2015’ gepubliceerd op www.mijnmoment.com